Het was alweer in december 2020 dat Arnhem Centraal aandacht vroeg voor de verlaten en uitzichtloze situatie waarin de Horeca starters zich bevonden. We maakten destijds de vergelijking met de ondernemer die tussen wal en schip hangt en al bijna in de Rijn valt.
Inmiddels zijn we 14 maanden verder en in plaats van dat het beter is geworden is de groep die zich wanhopig aan diezelfde wal vastklampt alleen maar groter geworden. Het zijn inmiddels Horeca ondernemers, winkeliers, contactberoepers, kappers, zzp-ers met een praktijk aan huis en/of met partner met inkomen en ga zo helaas maar door. En niet alleen klampen deze ondernemers zich vast, de beslissers inzake het Covid beleid lijken er inmiddels de brandslang op te richten om de zaak nog erger te maken. Er zijn nog steeds ondernemers die niks of veel te weinig krijgen.
Voor het grootwinkelbedrijf, internetbedrijven en alle niet getroffen sectoren lijkt het offer beperkt. Sterker nog: veel van deze bedrijven blijken mede door de maatregelen zelfs enorme winsten te maken. Langzaam lijkt de aandacht voor de getroffen ondernemers weg te ebben. Arnhem hoort naar onze mening solidair en hulpvaardig voor, achter en naast onze kleine ondernemers te staan.
Hoewel nieuwe maatregelen op dit moment onduidelijk zijn, blijven de problemen en de urgentie voor de getroffen ondernemers er niet minder om. Arnhem Centraal vindt dat we als gemeente niet langer werkeloos kunnen toekijken. Zo zijn er elders inmiddels al crowdfunding initiatieven voor de groep ondernemers die nul of te weinig steun ontvangen.

  1. Daarom hebben we de volgende vragen aan het college,
    Is college het met Arnhem Centraal eens dat er sinds december 2020 eigenlijk geen enkele meetbare verbetering voor wat betreft het toekomstperspectief van de getroffen ondernemers is ontstaan en met name bij de groep die geheel buitengesloten is van elke steun? En sterker nog, dat de situatie alleen maar slechter lijkt te worden hoe langer de beperkende maatregelen duren?
  2. Is het college het met Arnhem Centraal eens dat er een enorme ongelijkheid lijkt te zijn waar het gaat om steun aan ondernemers en dat de getroffen ondernemers meer steun zouden moeten krijgen om te overleven in een situatie die niet door henzelf gecreรซerd is en buiten het normale bedrijfsrisico valt?
  3. Hoe staat het college tegenover initiatieven om crowdfunding in te zetten om geld in te zamelen voor deze ondernemers en is het college bereid dit te ondersteunen (indien door organisatoren gewenst) en een eigen bijdrage te doen, zoals het verdubbelen van het binnengehaalde bedrag?